Ik ben ook maar een mens…
Sta je dan: 36 jaar (en een beetje) jaar oud, een goedlopende blog met lieve volgers en met een afspraak onder je arm voor de MDL-arts in het Jeroen Bosch ziekenhuis. Wat ik hier ga doen? Coeliakie uitsluiten… Surprise!
Een korte ‘back in time’ is hier wel op zijn plaats. Ruim 15 jaar geleden belandde ik al in een mallemolen die mij niet verder bracht dan burn-out en ‘rust maar even uit, dan komt alles goed’. Als alleenstaande, werkende en studerende tienermoeder werd ik al snel in een hokje geplaatst dat overspannenheid heet. Gewrichtsklachten? Extreem vermoeid? Spijsverteringsklachten? Onrustige huid (understatement)? Het antwoord van reguliere artsen was altijd hetzelfde: je moet het even wat rustiger aan doen…
Zoals jullie op deze pagina hebben kunnen lezen, was mijn volgende stap een bezoekje aan een orthomoleculair werkende natuurgeneeskundige. Mijn voeding was in de maanden die volgden 100% glutenvrij. Terugkijkend was dit mijn meest gezonde jaar ooit. Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten, maar de afgelopen jaren heb ik toch echt af en toe gluutjes binnen gekregen. En laat dat nou net geen goed plan zijn bij coeliakie…
December 2015
Afgelopen december was mijn absolute dieptepunt. Ik kon niet meer inslapen en werd meerdere keren per nacht wakker. Niet echt bevordelijk voor je gestel en je humeur kan ik je vertellen. Bovendien werd het regelmatig zwart voor mijn ogen, zakte ik door mijn benen zonder reden en had ik een geheugen vergelijkbaar met een vergiet. Mijn concentratie zat inmiddels in mijn kleine linkerteen en mijn sociale leven zakte als een plumpudding in elkaar. De reden volgens de huisarts? Wederom burn-out. En ik maar roepen: “Ik wil wel, maar er is fysiek iets niet in de haak”.
En toen bleek ineens weer hoezeer ik geboft heb met mijn lieve vriend. Naast de boel opvangen thuis, vond hij het ook welletjes en stuurde mij terug naar de huisarts. Ik kan je vertellen, opstaan was al een hele opgave, laat staan de deur uitwandelen naar de huisarts. Maar daar ging ik.
Girl on a mission
Lang verhaal kort. Na een verkorte versie van mijn medische geschiedenis werd er eindelijk geschakeld. First stop? Bloed prikken. En dan specifiek op B12. Een week later bleek mijn B12 bedroevend laag. En ik kan je vertellen, daar hoort een waslijst aan klachten bij… Maar nog opvallender was een ijzervoorraad van nul. Ik had gewoon geen ijzervoorraad meer! Met mijn voedingspatroon is dit gewoonweg onmogelijk. Na het uitsluiten van een heleboel dingen leek de oorzaak toch in de opname van mijn dunne darm te liggen. Duh…dit roep ik al jaren.
Zit je dan, terwijl mijn nagels inmiddels flink te lijden hebben, in de wachtkamer van de MDL-poli. En dan zegt de MDL-arts na een korte toelichting:”Ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat je coeliakie hebt”. Hup, de molen in dus. Een mallemolen in dit geval…
Een keertje gluten moet kunnen toch?
Na onze vakantie naar Bali was de klad gekomen in mijn 100% glutenvrije dieet. De noodles vlogen deze vakantie om mijn oren, net als de smoothie bowls overigens. Maar toch… Een keertje gluten moet kunnen toch? Nou nee dus. Zo langzaamaan was ik mijn gezondheid weer om zeep aan het helpen. Schreef ik eerder over die ezel en die steen waar ik niet meer in zou trappen. Gebeurde het toch weer!
I’m only human
Met de persoonlijke blog van Yvonne van Stigt in mijn achterhoofd besluit ik net zo stoer te zijn als deze PNI therapeut (#mustfollow). En na een moment van schaamte (want ik heb er immers voor geleerd, hoe kan ik dit gemist hebben?) besluit ik toch mijn reis met julie te delen. Mijn lieve volgers, die Eat.Pure.Love volgen voor weliswaar verschillende redenen, maar allemaal met hetzelfde doel. Namelijk een optimale gezondheid. En het is zo cliché, je hebt maar 1 gezondheid en daar moet je zuinig op zijn.
Should make me admit, I’m broken, I’m broken. After all I preached, I still cannot accept that I’m not fit. And once led of course, the snow bal, snow balling down my spine draws a perfectly imperfect line. I’m there to take on the blame for whats really happening. The circle must come to an end.
The only way is to let go, get rid of all the fear of not being perfect. My goal seems perfectly clear… Terrified if I let go, I also lose myself and I don’t wanna be somebody else.
Girl Power
Naast schaamte en frustratie, kwam er ook een kracht in mij naar boven. Met een falend, oververmoeid lichaam en inmiddels een paar kilo lichter zette ik mijn favoriete playlist aan. Met een glaasje rode wijn, want glutenvrij 😉 Ik besloot te gaan knokken. Ik ben toch geen 36 jaar geworden om zo met mezelf om te gaan? The circle must come to an end!
Note to myself: Voor jezelf zorgen is belangrijk!
Helaas peanut butter
Het was en is voor mij confronterend dat ik blijf proberen om dierbaren te verzorgen en te pleasen, maar helaas loop ik hierbij mezelf nogal eens voorbij. En ja, in dit hele proces zijn er ook wat mensen afgevallen die dit niet gewend zijn van mij. Want Mirjam, die is er toch altijd? Helaas pindakaas, zo bleek afgelopen half jaar. Maar in het kader van ‘always look on the bright sight of life’: ik leer steeds beter loslaten en koester echte vrienden. Je weet wel, die vrienden die op de een of andere manier precies weten wanneer ze moeten appen en snappen dat je ook weleens genoeg aan jezelf hebt.
Keuzestress
Nu is de vraag: wat ga ik doen? Omdat ik zo weinig gluten eet, moet ik gedurende 6 weken weer volop aan de gluten, anders is een onderzoek vrij nutteloos. Kortom, ik moet mezelf weer ‘ziek’ gaan eten. En heel eerlijk? Waarom? Voor het belastingvoordeel? Om er een stempeltje op te kunnen drukken? Of volg ik mijn onderbuikgevoel en het advies van de MDL-arts. Ga de rest van je leven voor 100% glutenvrij.
De impact die dit levenslange dieet voor mij heeft is vele malen minder, dan voor een beginnende coeliakie patiënt. Ik weet hoe het werkt, kan een goed potje glutenvrij koken en weet waar ik op moet letten. Naast mijn eigen kennis en kracht, ben ik gezegend met de liefste kids van de wereld en een man die mij door dik en dun steunt. Ook als ik weer eens doodmoe op de bank hang, een tripje naar de wc maak of het allemaal niet meer zie zitten. En bovendien zijn jullie daar! Mijn lieve volgers die ik de komende jaren nog wil inspireren met heerlijke, gezonde en glutenvrije recepten en alle ins and outs wat betreft gezondheid.
Than God for humor! And red wine!
Keep u posted!
Liefs Mirjam a.k.a. jouw foodblogger & healtblogger met een verlate diagnose glutenintolerantie…
Volgen jullie Eat.Pure.Love al op social media? Het lijkt ons leuk om jullie daar ook te zien!
Facebook | Instagram | Twitter | Pinterest | YouTube | Bloglovin’
He kanjer, let op jezelf, we willen toch nog zeker 36 jaar je blog volgen, nu luisteren naar de arts, en je weet gelukkig heel veel van gezond voedsel.
Hou je haaks meis xx
tja voor jezelf de dingen in de gaten hebben is toch altijd net wat anders dan wanneer een ander, met een gerichte vraag, bij je om hulp komt he…..zo herkenbaar! ook voor mij als medium en life coach 🙂
Hopelijk knap je snel op en wordt het je dan duidelijk of het idd met de gluten te maken heeft… ach en dat testen kan toch altijd nog, mocht je de behoefte voelen….. of je dat nu 6 weken doet of over 6 maanden, 7 jaar of nooit……….
Stekte en een voorspoedig aansterken gewenst <3
Kijk, dat is nu de reden waarom ik niet getest wil worden. Ik wil niet weer 6 weken ziek zijn en mijn leven stil leggen voor die stomme test! Ik eet wel lekker glutenvrij. Ik eet ook niet altijd 100% paleo, maar gluten mijd ik als de pest! De paar keer dat ik het per ongeluk binnen kreeg lag ik 3 dagen in de zetel in een halve coma en had ik weken nodig om me terug helemaal ok te voelen! Dat is voor mij bewijs genoeg.
Bedankt voor je reactie Candy. Dat is ook meteen mijn punt. En testen kan altijd nog toch? Liefs Mirjam
Jeetje dat klinkt heftig zeg! Ik zit zelf in een burn-out en heb inmiddels ook steeds meer door hoeveel invloed voedsel heeft op hoe je je voelt… Maar juist met weinig energie heb je helemaal niet de puf om goed na te denken over wat je gaat eten 🙁 Heel veel succes ermee en volg je gevoel (dus als jij dat onderzoek nu niet wil doen moet je dat lekker laten! ).
Mooi eerlijk verhaal. Veel succes!
Wat een heftig verhaal zeg. Je ziek moeten eten voor een onderzoek, het vraagt vast heel wat van je. Ik volg je graag!
Ik zie weer redenen om heel dankbaar voor een allergie-vrij leven te zijn!
Voor iemand die altijd alles kan eten zonder nare bijwerkingen te krijgen, is dit een heel interessant stuk. Ik krijg zo meer begrip en meer tolerantie voor mensen die wel op hun eten moeten letten.
Dank je wel!
6 weken met je gezonde verstand doen wat niet goed voor je is, bah! Als je na een paar dagen gluten toevoegen weer ziek wordt, zou het verband toch al duidelijk moeten zijn?
Wat een mooi geschreven blog en wat ziet het er ook ontzettend fraai vormgegeven uit, complimenten!
Ik krijg in mijn praktijk vooral vermoeide mensen, en vaak ligt er zoiets aan ten grondslag als een gevoeligheid voor het een of het ander. Kan een hele zoektocht zijn!
Ik herken je verhaal, heb zelf een lactose- en glutenintolleratie, en soms eet ik echt wel de verkeerde dingen. Ook ik kom dan mezelf, of beter gezegd, mijn lijf keihard tegen.
Pijn in mijn buik, opgeblazen gevoel en ronduit mezelf beroerd voelen zijn een paar kleine gevolgen van een wit broodje eten, of een lekker ijsje…
Luisteren naar mijn lijf is ook een les die ik blijf leren
Ten eerste: Wat een gave website! Ik houd enorm van deze stijl.
Het klinkt heftig zeg. Wat mooi dat je dit zo deelt. Ik denk dat veel mensen zich hier in herkennen.
Ik denk dat onderschat wordt wat eten doet met je lichaam. Ik herken het zelf.
Succes!
Beterschap!
Heftig hoor! Ook ik denk inderdaad dat het soort voedsel dat je eet veel effect kan hebben op je gezondheid, wordt tijd dat ik daar toch ook even bij stil ga staan.
Heel veel succes en bedankt voor je openheid! Warme groetjes, Sarah
Wat een heftig verhaal. Ik wens je sterkte bij de beslissing nemen die voor jou het beste is. Of voelt.
Het totale gezondheidsplaatje is voor veel mensen nog niet helemaal duidelijk. Als je een sterk lichaamsgewaarwording hebt, is het zaak zéér secuur met je voeding, energie, tijd en mensen om te gaan. En niet te vergeten het ontgiften met het drinken van schoon water. Goed op weg. Succes!
Wat een verhaal….. Toch komt het een en ander ons erg bekend voor. Door de producten welke wij verkopen horen wij veel van dit soort verhalen maar dan mbt metaal in bedden (binnenvering en boxsprings) en giftige stoffen in de (meeste) matrassen.
Bijzonder hoor! Heftig verhaal. Maar ik geloof ook dat voedsel zo’n impact kan hebben op je gezondheid. Ik wens je heel veel sterkte. En natuurlijk dank voor je openheid.
je inspireert me! #balanswerkt #IMPURR
liefs, Sara
Jeetje wat een heftig verhaal! Ik geloof zeker dat voedsel erg belangrijk is en hoe lastig dat kan zijn om echt 100% vol te houden.
Heel veel sterkte de komende tijd met de onderzoeken
Complimenten voor je website, je schrijfstijl en de boodschap die je te vertellen hebt.
Wat goed dat je ook je kwetsbaarheid deelt. Je hebt inderdaad maar één lichaam en we moeten die door oa voeding goed onderhouden.
Poeh he… Wat een herkenning! Tof dat je er zo open over schrijft. Respekt!
gr. Tony
Luister naar jezelf, naar je gevoel. Veel succes!
Wat super dat je dit deelt. Soms weten we beter hoe het voor anderen werkt dan goed voor onszelf te zorgen ondanks alle kennis die je in je hebt.
Volgens mij heb je de test niet nodig om te weten wat voor jouw het beste werkt. En inderdaad je hebt al heel veel voor op mensen die net ontdekken dat ze coaliakie hebben. Ik wens je heel veel kracht toe om weer op krachten te komen. Geef jezelf die ruimte. Je lijf is je lief! En mijn complimenten voor je blog. Super artikelen en ziet er prachtig uit.
Herkenbaar verhaal. Elke keer als je je een keer laat gaan, word je als het ware hiervoor gestraft. Veel sterkte!
Jouw verhaal is, denk ik, herkenbaar voor velen. We denken alles maar te kunnen/moeten eten. Maar elk lijf reageert anders. Het lichaam is zo’n ingewikkeld systeem. Daar moeten we naar luisteren.
Succes!
Een persoonlijk maar heel inspirerend verhaal. Juist omdat het zo persoonlijk is. Ik wens je heel veel power toe. En iets heel anders, mooi site met een mooi topic!
Erg inspirerend! het is inderdaad belangrijk om goed voor jezelf te blijven zorgen!
Ik word er even stil van …
inspirerend verhaal en je schrijft heel mooi!
Altijd weer die keuzes… kiezen voor het goede, ook al is dat niet meteen het gemakkelijkste. Succes met alles!