Langs de zijlijn…

langs de zijlijn

Mirjam Blanken

3 januari 2016


It’s my birthday! Vandaag word ik 36 en ben ik me terdege bewust van het feit dat ik nog een heel leven voor me heb. Met een lieve man, met een fantastische, grappige en volwassen dochter en een lieve, knappe en sportieve zoon. Wat mag ik mezelf gelukkig prijzen met deze mooie mensen zo dicht bij me.

I just follow my heart wherever it goes.  And I may not always get it right. But at least I’m living ‘cause I’ve only got this one life.

Ik heb ook een vriendin. Zij stapte onverwacht in mijn leven en al snel deelden we lief en leed met elkaar. Samen op vakantie naar Amerika, avondjes Kolonisten, zondagmiddag borrelen, kampvuurtjes aan de Waal, samen kerst vieren en samen met onze mannen hebben we memorabele stedentripjes gehad. Toen mijn vader ziek werd was zij degene die de deur wijd open had staan. Letterlijk dan, ik hoefde maar te appen en de voordeur stond al open. Op de dag dat mijn wereld instortte was zij de eerste die haar armen om mij heen sloeg. Zij is mijn beste vriendin en ze gaat dood. En ik sta langs de zijlijn, machteloos toe te kijken wat er allemaal gebeurt.

langs de zijlijn

Voor Roelanda

Moeder van sil. Vrouw van Hjalmar. Dochter. Big sister. Tante. Beste vriendin. Kankerpatiënt. 

Op zaterdagochtend zijn de sportvelden gevuld met voetballende jeugd. Uitgelaten rennen ze rond over het voetbalveld en doen hun uiterste best doen om een doelpunt te scoren. Langs de zijlijn staan ouders, broertjes en zusjes en een enkele opa en oma hun spruit aan te moedigen. Goed bedoelde adviezen vliegen in het rond. Iets met de beste stuurlui staan aan wal?

Lieve Roelie. Jouw gevecht tegen en met kanker is voor mij te vergelijken met een voetbalwedstrijd. Eentje waarbij de uitslag helaas al vast staat. De tegenstander is gewoonweg te groot om van te winnen. Maar ondanks dit vooruitzicht strik je toch elke week je veters en loop je het veld op. Je bent je bewust van de mensen aan de zijlijn, maar weet ook donders goed dat dit jouw wedstrijd is.

Het fluitsignaal klinkt. De wedstrijd is begonnen. Met schrik in je ogen kijk je naar de tegenstander. Ze zijn wel erg groot voor hun leeftijd. Ergens in die eerste minuut spreek je jezelf moed in en besluit er vol voor te gaan…

Verliezen of winnen is voor jou niet de eindstand. Het is gekrompen tot een dagelijkse tussenstand. De dagelijkse confrontatie met een lichaam dat ziek is en niet meer in staat is om de hele wedstrijd te spelen is een struggle. Na een goede dag, moet je toch opgeven en kom je uiteindelijk toch weer op de reservebank.

Je bewust van alle toeschouwers doe je je uiterste best. In de verte hoor je je naam. “Kom op, Roelie, je kan het!” Maar ook: “Ze kan best goed voetballen voor een meisje.” Die Nederlandse regenbui die langskomt neem je op de koop toe. Net als de 2-0 achterstand in rust.

Die goedbedoelde ouder langs de zijlijn ben ik. Ik zit heerlijk droog in de dug out te kijken naar jouw wedstrijd in de stromende regen. Ik weet dat het jouw potje voetbal is. Maar zonder die goedbedoelde adviezen en aanmoediging zou het ook maar een kale bedoeling zijn toch? Stel je eens voor dat er helemaal niemand staat voor je?

Tijdens een korte pauze mag je even uitrusten in de kleedkamer. Dit keer komen de goedbedoelde adviezen van de experts. Jouw trainers hebben immers geleerd hoe een potje voetbal eruit hoor te zien. Zij kennen de strategieën en passen deze aan op de tegenstander. Zo ook de dokters, verpleegkundigen en verzorgers in het ziekenhuis. Stuk voor stuk mensen die weten waar ze het over hebben. En weten ze het even niet? Dan staat er een heel team klaar voor groot overleg.

Wat zou ik graag zo’n team om me heen hebben. Die mij kunnen vertellen hoe ik als toeschouwer het beste kan handelen. Moet ik je veters strikken als ze los gaan? Of doe je dit liever zelf? Met de zoveelste schop tegen je schenen zou ik dat kleine etterbakje het liefst even toespreken. Maar is dit wel wat jij wilt? Goedbedoelde adviezen zijn goedbedoeld natuurlijk. Maar worden ze wel goedbedoeld ontvangen?

Na een korte rust kom je het veld weer op. Ik kan zien dat je best moe bent en pijn hebt van al die schoppen tegen je schenen. Deze keer sta je niet in de aanval, maar in de verdediging. Doelpunten scoren zit er nu niet in. In dit geval kun je alleen maar zorgen voor zo min mogelijk doelpunten tegen. Jouw maatjes nemen het scoren nu even van je over. Ook in deze helft houd je je kranig en samen met je team weet je de stand gelijk te krijgen. Op naar de derde helft.

In jouw geval heb je ook hooguit een helft verlenging om de winst nog te pakken. Met een beetje mazzel mag je na de wedstrijd nog penalty’s nemen. Maar let’s face it. Deze reservetijd is letterlijk killing. Krijg je nog een doelpunt tegen en moet je je weg weer omhoog vechten? Of tik je met een lucky shot er nog een doelpunt of 3 in en kun je deze wedstrijd met een goed gevoel uitspelen?

Lieve Roelie, loop hoe dan ook met opgeheven hoofd van het voetbalveld af. Kijkend naar de grond zie je alleen het natgeregende en stukgelopen gras. Wanneer je omhoog kijkt zie je de mensen die je voor klappen omdat je zo’n goede wedstrijd hebt gespeeld. I love you babe!

Take a little time to hold yourself

When it’s black,
take a little time to hold yourself,
take a little time to feel around,
before it’s gone.

You won’t let go,
but you still keep on falling down.
Remember how you save me now,
from all of my wrong, yeah.

And if there’s love just feel it,
and if there’s life we’ll see it.
This is no time to be alone, alone,
yeah, I… won’t let you go.

Say those words,
say those words like there’s nothing else.
Close your eyes and you might believe,
that there is some way out, yeah.

Open up,
open up your heart to me now.
Let it all come pouring out,
there is nothing I can’t take.

And if there’s love just feel it,
and if there’s life we’ll see it.
This is no time to be alone, alone,
yeah, I… won’t let you go.

And if your sky is falling,
just take my hand and hold it,
you don’t have to be alone, alone,
yeah, I… won’t let you go.

And if you feel the fading of the light,
and if you’re too weak to carry on the fight,
and all your friends that you count on have disappeared,
I’ll be here, not gone,
forever holding on.


Misschien vind je deze artikelen ook leuk!

6 Reacties

  1. Marijke

    Wat mooi en knap geschreven en een prachtig lied. Geen woorden voor, sterkte knappe vriendinnen?, vier het NU samen?. Lieve groet, Marijke

    Antwoord
  2. Leonie Peters

    Heel mooi geschreven!
    En respect voor jullie allebei.
    Ik wens jullie heel veel kracht, sterkte en doorzettingsvermogen toe in de moeilijke tijd die gaat komen!!!

    Antwoord
  3. Marlon

    Wat mooi verwoord. Het klinkt alsof jullie veel mooie herinneringen hebben gemaakt. Veel sterkte gewenst allebei. En ik hoop dat je ondanks alles een fijne verjaardag hebt.

    Antwoord
  4. Silvia

    Wat erg en wat mooi verwoord, zou ik denk ik niet kunnen… Heel veel sterkte gewenst!! En toch een fijne verjaardag 🙂

    Antwoord
  5. Brigitte

    Allereerst hartelijk gefeliciteerd.
    Wat moet dat zwaar zijn om je vriendin te verliezen en deze plaat geeft dit heel goed weer.
    Heel veel sterkte.

    Antwoord
  6. Laleh

    Ontzettend heftig.
    Jij zal een grote steun voor haar zijn.
    Heel veel sterkte.

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gratis e-book met havermout recepten

You dit it!

Gratis e-book met havermout recepten

Sharing is caring! In dit gratis e-book vind je maar liefst 20 heerlijke recepten met havermout. Van lekkere havermoutkoekjes, pindakaas brownies, easy peasy havermout crumble tot hartige havermout kaaskoekjes en havermout crackers. Enjoy the good food!

You did it!

Pin It on Pinterest

Share This