Just another day…

Ik loop met mijn dochtertje van (toen nog) drie over de markt. Drie volle tassen in twee handen en Emma die achter me aan sjouwt. Ze loopt nog niet heel veel. Maar dit is zo’n momentje waarop ik hoop dat ze even door zet en netjes naast me blijft lopen zonder handje te krijgen, anders struikel ik over mijn eigen tassen.

Snoepje erop?

‘Alleen nog even naar de notenkraam en dan kunnen we naar huis’, zeg ik. En net als ik twee ons rauwe macadamia’s (echt mijn verslaving, twee keer per week ga ik een zakje kopen en verstop dat dan achter het koffieapparaat want iedereen bij ons is er gek op) wil bestellen, gaat het mis en valt ze. Op haar knie. En ze huilt. Hard.

Op zich viel het allemaal wel mee natuurlijk, maar het meisje was gewoon moe. ‘Mag ik nu een lolly?’ Uh.. waarom? Heb toch net gezegd dat dat niet mocht, je krijgt dadelijk thuis wat lekkers’ ‘Maar mama, nu mag het, nu heb ik pijn.’

Emotioneel eten

Dit is inmiddels even geleden, maar ik herinner het mij nog zo goed. Ik zie heel veel klanten in mijn praktijk worstelen met emotioneel eten. En dan bedoel ik geen eetstoornis, maar wat heel veel mensen herkennen.

Als we ons niet lekker voelen, moe zijn omdat we hard gewerkt hebben of ons alleen voelen, hebben we vaak wat lekkers verdiend, vinden we. Aan de andere kant, als we wat te vieren hebben, gaat dat sowieso meestal gepaard met wat lekkers.

We associëren lekker eten en drinken dus met zowel negatieve als met positieve momenten, en dat wordt ons vaak vanaf kleins af aan aangeleerd.

Memory lane…

Ik moet nu meteen denken aan ons gezinnetje vroeger. Wij hadden elke vrijdag frietdag. Mijn moeder sneed dan de frietjes, en elke week maakte ze een ‘gekke friet’ in de vorm van een huisje of een vogeltje ofzo. En degene die dat frietje op zijn bord kreeg (heel toevallig mijn broer en ik altijd om de beurt) kreeg ook nog wat extra’s. Je kunt er van denken wat je wilt, maar elke vrijdag ging ik ’s ochtends vroeg al helemaal gelukkig naar school.

Ik denk niet dat ik een vaste frietdag ga introduceren in mijn gezinnetje, maar dit soort kleine rituelen gun ik mijn kinderen ook!

Eten en emoties

Natuurlijk gun je je kinderen zo nu en dan wat lekkers, maar probeer het los te koppelen van emoties. Als mijn dochtertjes nu pijn hebben, leid ik ze af door een mooie pleister uit te zoeken, ze even voor te lezen, of desnoods met een klein filmpje als ze heel moe zijn.  En dat snoepje krijgen ze ook echt wel hoor, maar dan op een ander moment.

Wat doen jullie ter afleiding?