When was the last time, you did something for the first time?
Hardloop groentje
There’s no way back now!
Hardlopen is hip
Heeeeel veel vrouwen met een doel: de 10 kilometer lopen. Hard rennen is hip! De gemiddelde leeftijd werd met mijn 35 jaar wat opgekrikt, want Nike heeft een koekblik aan hippe twintigers opengetrokken voor dit event.
Denk aan de immer stuiterende, maar oh zo inspirerende Francien van GirlsLove2Run, healthcoach Rens Kroes, de hippie meiden van The Green Happiness en het Zweedse DJ-duo Icona Pop, bekend van de hit “I love it”.
Aangezien ik wekelijks wel een beloningsmomentje instelde in de vorm van hardloopkleding en/of accessoires kwam ook ik hip and happening aan in mijn startvak.
Kekke tight van Nike, mijn inmiddels favoriete knalgele “Sunshine Shoes” van Saucony geshopt bij Run2Day en een vette TomTom gps multisport om mijn pols moesten mijn eerste ervaring op de 10 kilometer een extra boost geven. Overigens lagen mijn nog meer hippe knalroze compressiekousen klaar, maar aangezien ik houd van lopen op dikke sokken (ik heb nu al een hardloopafwijking) werden ze verdreven door een paar degelijke witte sokken.
If you’re brave enough to start, you’re strong enough to finish.
Ready-Set-Go
Daar sta je dan… Met 6023 popelende vrouwen verdeeld over 6 startvakken. Met in onze rug nog een hele rij dixies waar gretig gebruik van werd gemaakt. Ook ik kon de psychische druk niet weerstaan, want wat als? Met wederom een “campingtoiletervaring” rijker stond ik klaar voor de start.
Vlak na zonsondergang werd het startsein gegeven voor deze historische race die overigens onderdeel is van de Nike Women’s Event Series. Dit jaar in samenwerking met Run2Day.
Het doel? Wereldwijd vrouwen inspireren en motiveren om samen te sporten en het beste uit zichzelf te halen. Over girlpower gesproken!
Overigens was een flitsende start er niet bij. De aanloop naar de befaamde startlijn voelde een beetje als shoppen in de uitverkoop bij de H&M. Eenmaal over het lijntje gaan de dames in mijn groep snel van start. Ik word aan alle kanten ingehaald en twijfel nog harder over mijn tempo als ik MIJN pacer in de verte de hoek om zie gaan.
Runningcoach = aanrader
Ik besluit te luisteren naar het stemmetje in mijn hoofd, die wonderbaarlijk genoeg wat weg heeft van mijn running coach. “Trap er niet in, Mirjam. Hardlopers zijn doodlopers. Houd je eigen tempo aan, je moet nog meer dan 9 kilometer”. Gelukkig hebben we twee weken geleden nog samen getraind, dus ik weet dat ik mijn eigenwijzigheid opzij moet zetten en moet luisteren naar dit stemmetje.
Overigens kan ik wel drinken en hardlopen tegelijk. Sorry Marieke, dit moest ik gewoon proberen!
De race
Na een wat wiebelige start besluit ik bij kilometer 3 dat het eigenlijk best goed gaat. Sterker nog, die niet zo vliegende start is eigenlijk best tactisch geweest. Mijn doel is om deze race ten eerste uit te lopen en ten tweede met een tijd rond de 1.05.
Rond kilometer nummer 5 zie ik in de verte MIJN pacer weer opduiken en met een kleine versnelling blijf ik een tijd achter haar en haar enorme ballon lopen. Al snel besluit ik dat die ballon irritant is en zet ik mijn versnelling aan. Dat gaat lekker! Zo lekker dat ik vanaf 6 kilometer besluit wat harder te gaan lopen. Sterker nog, ik ben in een soort van soepele slalom bezig met een inhaalslag. Hier en daar pik ik zelfs een stoepje mee om de meute in te kunnen halen. Gevalletje ruimtegebrek is in Amsterdam wel aan de orde.
De DJ optredens onderweg, het enthousiaste publiek aan de kant, de nodige high fives met leuke, mannelijke studenten gaven een behoorlijke energy boost. Overigens miste ik wel de halfnaakte mannen in Het Vondelpark waar ik over had gelezen. Heeft iemand ze wel gezien?
Het venijn zit hem in de staart
Not! Bij de laatste kilometer verandert mijn eindsprint in een professionele eindsprint. Beetje jammer dat ik wat moeite heb met afstanden inschatten, want de ingang van het stadion blijkt niet de finish te zijn. Maar met de nodige aanmoedigingen, de echte finish in zicht en het feit dat ik lekker veer op het running court sprint ik toch naar de finish.
Tijd? 1:01:27 en een hele gave ervaring rijker! Op naar de volgende 😉
Race medal
Hardlopen loont, dat wist ik natuurlijk al lang gezien de exponentiële groei van mijn hardloopkleding in een krappe 3 maanden tijd. Voor deze race ontwierp Zelda Beauchampet van The Boyscouts een medaille in de vorm van een armband.
Reden genoeg om volgend jaar aan te haken toch?
If you can run, you can run a race!
Liefs Mirjam
Volgen jullie Eat.Pure.Love al op social media? Het lijkt ons leuk om jullie daar ook te zien!
Facebook | Instagram | Twitter | Pinterest | YouTube| Bloglovin’